κείμενο της “Συνέλευσης ενάντια στα αυτονόητα του κόσμου της εξουσίας” που μοιράστηκε στην προσυγκέντρωση της πορείας στις 4/11/22
Οι εικόνες από τα κατεχόμενα Εξάρχεια…
Από τα ξημερώματα της 9ης Αυγούστου 2022 βρίσκεται σε εξέλιξη το έργο της κατασκευής σταθμού Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων, ενώ από τις 3 Οκτώβρη έχει αποκλειστεί ο λόφος του Στρέφη για να ξεκινήσουν και εκεί τα έργα της ανάπλασης. Και στα δύο αυτά σημεία έχουν τοποθετηθεί λαμαρίνες, περιορίζοντας αισθητά τους ελάχιστους ελεύθερους χώρους, που υπάρχουν στην ευρύτερη συνοικία και τη δυνατότητα των κατοίκων και των θαμώνων να τους χρησιμοποιούν, χωρίς τη διαμεσολάβηση του εμπορεύματος.
Για να μπορέσει να υλοποιηθεί αυτός ο σχεδιασμός ήταν απαραίτητο να εξαπλωθεί ένας πραγματικός αστυνομικός στρατός κατοχής σε όλη την περιοχή. Τα Εξάρχεια βρίσκονταν ανέκαθεν στο στόχαστρο της καταστολής και αποτελούσαν ένα πεδίο επιβολής μιας μόνιμης αστυνομοκρατίας, ως μια κρατική απάντηση στα ιδιαίτερα και σύνθετα κοινωνικά, πολιτικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά της περιοχής. Από την ημέρα που ξεκίνησαν όμως τα έργα του Μετρό, η παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων αναπαριστά σε μικροκλίμακα εικόνες βγαλμένες από εμπόλεμες ζώνες: Αστυνομικές μονάδες όλων των ειδών εισβάλλουν ως κατοχική δύναμη στη γειτονιά, πραγματοποιούν face control, εξακριβώσεις και ελέγχους, προσαγωγές και συλλήψεις, ενώ είναι συχνά τα περιστατικά τραμπουκισμών και βίας απέναντι σε κατοίκους ή αντιστεκόμενους ανθρώπους. Στα παραπάνω δεν μπορεί παρά να προστεθεί και η καταστολή κάθε κίνησης αμφισβήτησης των συγκεκριμένων σχεδιασμών με πολλές από τις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις που καλούνται να δέχονται αστυνομικές επιθέσεις και χημικά ή στην καλύτερη περίπτωση να δέχονται ασφυκτική πίεση.
Ο σταθμός του μετρό, σε συνδυασμό με την ανάπλαση και τον περιορισμό της προσβασιμότητας στο Λόφο του Στρέφη (που επιχειρείται να περάσει σε χέρια ιδιωτών, με κύριο υπεύθυνο το Δήμο Αθηναίων και την εταιρία Prodea) και την αποστείρωση των πανεπιστημιακών χώρων (με την προσπάθεια εγκαθίδρυσης της πανεπιστημιακής αστυνομίας και τον παράλληλο αποκλεισμό κοινωνικών/ταξικών διαδικασιών), στοχεύει να μετατρέψει την περιοχή σε μη-τόπο για τους κατοίκους, τους θαμώνες και τους αγωνιζόμενους ανθρώπους.
…Είναι εικόνες δυστοπίας από το μέλλον που επιφυλάσσουν για όλη τη μητρόπολη
Το θλιβερό καθεστώς που έχει εγκαθιδρυθεί στην περιοχή των Εξαρχείων έρχεται να πιστοποιήσει το μέλλον που σχεδιάζουν τα κρατικά επιτελεία για ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας. Το κράτος έχει ανακηρύξει τον τουρισμό ως τη «βαριά βιομηχανία της χώρας», αφού αποτελεί βασικό βραχίονα κερδοφορίας και μέσο προσόδου. Αυτός ο διαχρονικός σχεδιασμός επιβάλλει ότι το κέντρο της μητρόπολης θα πρέπει να εξευγενιστεί με κάθε τρόπο και να παραδοθεί αποστειρωμένο στις καπιταλιστικές επιβουλές.
Ακολουθώντας τα πρότυπα των δυτικών μητροπόλεων, όπου τα κέντρα κάθε πόλης αποτελούν αποκλειστικά τουριστικούς προορισμούς, ζώνες διασκέδασης και κατανάλωσης. Σε αυτό το σχεδιασμό δεν μπορούν να υπάρχουν ελεύθεροι χώροι, που δεν εποπτεύονται από το κράτος και δεν λειτουργούν με αποκλειστικό γνώμονα το κέρδος. Και γι’ αυτό το λόγο, με πρόσχημα την ανάπλαση η κεντρική διοίκηση και ο δήμος Αθηναίων απειλούν το κτήμα Δρακοπούλου, την Ακαδημία Πλάτωνος, το Πάρκο Κύπρου και Πατησίων, το Πεδίο του Άρεως και το λόφο Φιλοπάππου. Μια διαδικασία που δημιουργεί συνθήκες ασφυξίας στο ευρύτερο κέντρο. Οι δημόσιοι χώροι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είχαν στιγματιστεί από την κεντρική εξουσία ως «υγειονομικά επικίνδυνοι και μολυσματικοί» κατά τη διάρκεια των λοκ-ντάουν. Τα συγκεκριμένα σημεία αποτέλεσαν πεδίο συνεύρεσης και επικοινωνίας των ανθρώπων και γι αυτό το λόγο επιχείρησαν να τους αποκλείουν, όπως διαχρονικά επιχειρεί η εξουσία απέναντι σε κάθε κοινωνικό χώρο και πεδίο στο οποίο αναπτύσσονται η αδιαμεσολάβητη επικοινωνία και οι κοινωνικές διεργασίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν ο έλεγχος, η αστυνομική βία και οι συλλήψεις απέναντι σε κατοίκους στην πλατεία της Νέας Σμύρνης και τα εξεγερτικά γεγονότα που ακολούθησαν ως απάντηση τον Μάρτιο του 2021.
Η αντίσταση στην κατασκευή σταθμού Μετρό στην ευρύτερη περιοχή είναιπροϋπόθεση για να συνεχίσουμε να ζούμε και να δραστηριοποιούμαστε στα Εξάρχεια.
Από αυτό το κέντρο της Αθήνας, θα πρέπει να αποκλειστούν οι φτωχότερες τάξεις, οι καταπιεσμένες κοινωνικές ομάδες και κάθε είδους κοινωνική/ταξική αντίσταση, έτσι ώστε να διατεθεί αποκλειστικά σε τουρίστες, καταναλωτές διασκέδασης και υψηλόμισθα στελέχη. Ειδικά στην περιοχή των Εξαρχείων, αυτή η διαδικασία έχει ξεκινήσει ήδη να συμβαίνει βάναυσα εδώ και χρόνια, με την εκκένωση των αναρχικών/αντιεξουσιαστικών και μεταναστευτικών καταλήψεων, τον μόνιμο αποκλεισμό του Πολυτεχνείου, ήδη από την πρώτη καραντίνα της covid-19 και τα πλάνα μετατροπής του σε μουσείο και τις ευρύτερες κατασταλτικές επιχειρήσεις στο κέντρο της Αθήνας.
Η κατασκευή σταθμού μετρό στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων αποτελεί κομβικό στιγμιότυπο του παραπάνω σχεδιασμού, αφού θα οδηγήσει σε αδιανόητη αύξηση το ήδη δυσβάσταχτο κόστος ζωής (ενοίκια, αυξήσεις τιμών κτλ), θα συνεχίσει την εξάπλωση τουριστικών καταλυμάτων παντός τύπου (air b’n’b, ξενοδοχεία κτλ), θα εμπορευματοποιήσει περαιτέρω τη γειτονιά και θα αλλοιώσει τα κοινωνικά, πολιτικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά της.
Η αντίσταση απέναντι στους κρατικούς σχεδιασμούς «απονέκρωσης» των Εξαρχείων είναι η μοναδική διαδρομή, που μπορούμε να βαδίσουμε αν δεν θέλουμε να βρεθούμε εξορισμένοι/εξορισμένες από το κέντρο της μητρόπολης. Μια διαδρομή που δεν μπορεί παρά να εμπεριέχει και την κριτική συζήτηση σε σχέση με λογικές, που δέχονται (και σιωπηρά προτείνουν) την κατασκευή του Μετρό στην Τοσίτσα στο αρχαιολογικό μουσείο, παραγνωρίζοντας ότι οι συνέπειες της κατασκευής του σταθμού θα είναι το ίδιο επιζήμιες για την περιοχή, ακόμα και αν αυτός κατασκευαστεί κάποιες δεκάδες μέτρα πιο πέρα. Εξάλλου είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός που δημιούργησε τις πόλεις-τερατουργήματα και συνεπακόλουθα τα δίκτυα μαζικής μεταφοράς για να εξυπηρετηθεί η παραγωγή και η κατανάλωση. Οι συρμοί του Μετρό λειτουργούν σε αυτό το πλαίσιο για να μεταφέρουν γρήγορα το πλήθος, υπηρετώντας την παραπάνω λειτουργία, την ίδια στιγμή, που οι σταθμοί του Μετρό συμβάλλουν στον εξευγενισμό των γύρω περιοχών.
Τα Εξάρχεια δεν τα υπερασπιζόμαστε μόνο για την ιστορικότητά τους. Αλλά γιατί αποτελούν ακόμα και στο παρόν, μια περιοχή με χαρακτηριστικά γειτονιάς και σχέσεις αλληλεγγύης ανάμεσα στους κατοίκους και στους θαμώνες. Μια περιοχή στην οποία ακόμα εκδηλώνονται αντιστάσεις απέναντι στην καταστολή και κάθε είδους εθνικό, φυλετικό ή έμφυλο διαχωρισμό. Μια περιοχή όπου ακόμα και σήμερα ζουν και δραστηριοποιούνται άνθρωποι που σκέφτονται διαφορετικά, αμφισβητούν και εξεγείρονται απέναντι στο κράτος, το κεφάλαιο, την πατριαρχία και κάθε μορφή εξουσίας.
Συνέλευση αναρχικών ενάντια στα αυτονόητα του κόσμου της εξουσίας
αυτονόητα: εξευγενισμός, ανάπτυξη
against_obvious@espiv.net
Leave a Reply