Κάλεσμα στήριξης στη δίκη των 32 συλληφθέντων από την πορεία υπεράσπισης των καταλήψεων στις 19/7/2024
Καλούμε στα δικαστήρια της ευελπίδων την Πέμπτη 7/11 στις 10:30, στο κτήριο 7, αίθουσα 2, συγκέντρωση αλληλεγγύης στα 32 συλληφθέντα από την πορεία υπεράσπισης των καταλήψεων (19/07/24).
Στις 19/07/24, πανελλαδική ημέρα αλληλεγγύης και υπεράσπισης των καταλήψεων, διοργανώθηκε διαδήλωση με σημείο συγκέντρωσης την πλατεία Βικτωρίας από την ανοιχτή συνέλευση καταλήψεων, στεκιών και συλλογικοτήτων. Η πορεία συγκέντρωσε εκατοντάδες άτομα, ενώ από την αρχή υπήρχε πολύ μεγάλος αριθμός αστυνομικών δυνάμεων παντός τύπου. Πριν ξεκινήσει η πορεία, οι αστυνομικές δυνάμεις προχώρησαν σε δύο προσαγωγές στην κάτω πλευρά της πλατείας Βικτωρίας, ενώ από την έναρξή της δημιούργησαν έναν ασφυκτικό κλοιό με δίπλα “κορδόνια” διμοιριών ΜΑΤ και απειλές, επιχειρώντας αρχικά μέχρι και να αποτρέψουν την κάθοδό μας στο δρόμο. Το σώμα των διαδηλωτ(ρι)ών ωστόσο παρέμεινε ψύχραιμο και με αγωνιστικό και συντροφικό πνεύμα πήρε τη θέση του στο δρόμο, ξεκινώντας με παλμό και συνθήματα. Λίγη ώρα μετά την έναρξη της πορείας, στη συμβολή των οδών Αχαρνών με Δεριγνύ, εκδηλώθηκε η προσχεδιασμένη από τα αστυνομικά επιτελεία επίθεση στη διαδήλωση, με έναν καταιγισμό από κρότου λάμψης, δακρυγόνα, γκλομπιές, σεξιστικούς και ρατσιστικούς οχετούς, με σκοπό τη διάλυσή της και την προσαγωγή-σύλληψη όσο περισσότερων διαδηλωτ(ρι)ών. Παρότι υπήρξε προσπάθεια ανασυγκρότησης της διαδήλωσης στη συμβολή των οδών Δεριγνύ με Αριστοτέλους, κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατό καθώς υπήρξε νέα δριμεία συνδυασμένη επίθεση διμοιριών ΜΑΤ και μηχανοκίνητων ομάδων ΔΡΑΣΗ, με αποτέλεσμα 38 προσαγωγές, εκ των οποίων οι 32 μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Ήταν ξεκάθαρη πολιτική απόφαση του κράτους να τρομοκρατήσει όσα αγωνίζονται και κατεβαίνουν στους δρόμους ως ένα δείγμα προληπτικής αντιεξέγερσης. Έχει γίνει προφανές εξάλλου το τελευταίο διάστημα ότι υπάρχει μια αναβάθμιση της καταστολής εκείνων των αντιστάσεων και υποκειμένων που αναγνωρίζονται από το κράτος ως “εσωτερικός εχθρός”.
Τι είναι όμως οι καταλήψεις;
Oι καταλήψεις είναι σημεία αφετηρίας των αγώνων μας για εναν κόσμο που επιθυμούμε. Είναι μέσα από αυτές που παίρνουμε πίσω ένα κομμάτι από τον κλεμμένο χώρο και χρόνο μας. Είναι ζωντανές εικόνες από και για το μέλλον στην προσπάθειά μας να ορίζουμε εμείς τις ζωές μας και να δίνουμε τα δικά μας μηνύματα από τα κάτω. Καταλαμβάνουμε κτήρια για να στεγάσουμε τις επιθυμίες,τις ανάγκες μας και να δημιουργήσουμε πτυχές της ζωής μας απελευθερωμένες από την εμπορευματοποίηση. Ωστόσο, δεν είμαστε τα μόνα που επιλέγουν το μέσο της κατάληψης για να δώσουν έδαφος σε όλα τα παραπάνω. Οι καταλήψεις είναι και μέσο αγώνα των μαθητριών/φοιτητών σε σχολεία και σχολές, των εργαζομένων που παίρνουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους (κατειλημμένα εργοστάσια), των γειτόνων μας που οι τράπεζες τους πήρανε τα σπίτια, των μεταναστ(ρι)ών που αναζητούν στέγαση με ή χωρίς τις οικογένειές τους και καθεμιάς απο εμάς που δεν έχει τα λεφτά να πληρώσει το όλο και πιο ανεβασμένο ενοίκιο (στεγαστικές καταλήψεις). Γιατί δεν είναι μόνο τα αναρχικά που κάνουν καταλήψεις προκειμένου να δημιουργήσουν κέντρα αγώνων και πολιτικής ζύμωσης, είναι κάθε ένα απο που αντί να περιοριστεί στο μίζερο αφήγημα πως “δεν υπάρχει άλλη επιλογή” αποφασίζει να δημιουργήσει νέους δρόμους αντίστασης και απελευθερωμένους όρους ζωής. Το ετερόκλητο συχνά σώμα ανθρώπων που επιλέγουν το μέσο της κατάληψης αποτελεί μια έμπρακτη απόδειξη της <<κοινωνικής νομιμοποίησης>> των καταλήψεων που αντιπαρατίθεται στα κυρίαρχα κρατικά αφηγήματα. Αφηγήματα καθεστωτικής προπαγάνδας που θέλουν να καθοδηγήσουν τη συλλογική συνείδηση προκαλώντας εχθρικότητα στα εγχειρήματα που αντιστέκονται στην ευρύτερη θανατοπολιτική του κράτους και την αποστειρωμένη πραγματικότητά του, στρώνοντας έτσι τον δρόμο προς την καταστολή των αγώνων μας.
Γιατί τις χτυπάει το κράτος;
Γιατί φοβάται οποιαδήποτε εναλλακτική αντιτίθεται στην ιδιοκτησία, την ταξική διάρθρωση της κοινωνίας, τον ρατσισμό, τον εθνικισμό, τις ιεραρχίες, την εμπορευματοποίηση, τις ταυτοτικές διακρίσεις και τους έμφυλους διαχωρισμούς. Οι τρόποι που υπάρχουμε μέσα σε αυτές με αλληλεγγύη, οριζοντιότητα και συντροφικότητα είναι αξίες συνύπαρξης που δεν συνάδουν με το κυρίαρχο ατομικιστικό μοντέλο που προωθείται από το κράτος και τον καπιταλισμό. Γιατί επιβάλλει τον εξευγενισμό των αστικών κέντρων μέσω αναπλάσεων και ιδιωτικοποίησεων, δημιουργώντας αποστειρωμένους και “ασφαλείς” χώρους που μπορούν να προσελκύσουν το επενδυτικό κεφάλαιο ώστε να αναπαραχθεί το μοντέλο της τουριστικής ανάπτυξης της χώρας. Μια χρόνια οικονομική τακτική του ελληνικού κράτους που στη μικροκλίμακα της καθημερινότηταςεκτοπίζει ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια από τα σπίτια τους και έτσι περιθωριοποιεί όλο και περισσότερο κόσμο, ενώ στη μεγαλύτερη κλίμακα εξαντλεί και καταστρέφει κάθε “εκμεταλλεύσιμο” φυσικό πόρο για χάρη του κεφαλαίου. Καλούμαστε λοιπόν να υπομείνουμε τη φτωχοποίηση των ζωών μας, τη συρρίκνωση των διαθέσιμων δημόσιων χώρων και την καταστροφή της φύσης προς όφελος ενός οικονομικού μοντέλου που αυξάνει το ΑΕΠ, με στρατηγικό τρόπο ώστε τα κέρδη να καταλήγουν στα χέρια λίγων και εκλεκτών. Γιατί προσπαθεί να συμβαδίσει με τα ευρωπαϊκά μοντέλα και στα πλαίσια της γενικευμένης πολεμικής σύρραξης που βιώνουμε στο σημερα αποπεράται να εντείνει την πειθάρχηση στο εσωτερικό του, αυξάνοντας τον έλεγχο στις πόλεις με σταθερές/κινούμενες κάμερες (ακόμα και πάνω στους μπάτσους ή στα φανάρια κεντρικών δρόμων), εξελιγμένα μέσα παρακολούθησης και αναβαθμισμένες κατασταλτικές επιχειρήσεις που στοχεύουν, εκτός των άλλων, στην εξολόθρευση των καταλήψεων ως εσωτερικού εχθρού. Άλλωστε το κράτος πρέπει να θωρακιστεί εσωτερικά και να ενοποιήσει τον “εθνικό” κορμό του απέναντι σε κάποιους αποδιοπομπαίους τράγους (μετανάστ(ρι)ες, παραβατικά, αντιστεκόμενα υποκείμενα), ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί ως αξιόπιστος παράγοντας στα πλαίσια των διεθνών σχέσεων και ανταγωνισμών.
Τι επεκτάσεις έχει αυτή η καταστολή;
Μέσα σε αυτή την κοινωνικο-πολιτική συνθήκη η κατασταλτική μεθόδευση του κράτους εξοπλίζεται με νέα νομικά εργαλεία, με τον περιβόητο νέο ποινικό κώδικα και τον νέο κώδικα ποινικής δικονομίας. Η αυστηροποίηση των ποινών, η γενίκευση της φυλάκισης ως εκτίσιμης πλέον ποινής, οι αλλαγές στην ίδια την ποινική διαδικασία με τον περιορισμό και την πληρωμή των αναβολών και τη δυνατότητα διεκπαιρέωσης δίκης από μονομελή δικαστήρια χωρίς την παρουσία μαρτύρων κατηγορίας στοχεύουν στο να αυξήσουν τον φόβο με την απειλή της στέρησης της σωματικής ελευθερίας και να εδραιώσουν τη μικροαστική λογική του “πού να μπλέκω τώρα”. Αυτές οι πρόσφατες αλλαγές δεν εστιάζουν μόνο στον α/α χώρο, αλλά με ρατσιστικά και ταξικά κριτήρια αποσκοπούν στην περαιτέρω εξόντωση των φτωχών, των από τα κάτω, των μεταναστ(ρι)ών και των καταπιεσμένων. Κορύφωση αποτελεί η δρομολόγηση ίδρυσης νέων φυλακών και η ιδιωτική διαχείρισή τους. Σε αυτές τις συνθήκες όπου το κράτος συντελεί σε μια γενοκτονία ως σύμμαχος του κατοχικού κράτους-απαρτχάιντ του Ισραήλ, δολοφονεί μετανάστ(ρι)ες στα ΑΤ και φιμώνει οποιαδήποτε φωνή αντιστασης, για εμάς τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Δεν έχουμε αυταπάτες, δεν περιμένουμε τίποτα από το κράτος. Αυτοαμυνόμαστε συλλογικά στη βία τους, αντεπιτεθόμαστε και παίρνουμε πίσω τις συλλογικές μας εστίες,με πυξίδα μας την αντίσταση, την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη, την εξέλιξη των συντροφικών μας σχέσεων. Είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι με αυτό των συλληφθέντων. Συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε και να προτάσσουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη στα αγωνιζόμενα άτομα. Ενάντια στο νέο ποινικό κώδικα που ποινικοποιεί περισσότερο τις κοινωνικοπολιτικές αντιστάσεις. Όσο και να μας καταστέλλουν, συνεχίζουμε να μαχόμαστε το ένα δίπλα στην άλλη ενάντια στον κόσμο της εξουσίας.
ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΌ ΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΜΑΣ
ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
10-100-1000αδες ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Καταλήψεις, Στέκια, Συλλογικότητες
Ακολουλεί το link με το κείμενο των 32 συληφθέντων από την πορεία υπεράσπισης των καταλήψεων:
https://athens.indymedia.org/post/1632555/
Leave a Reply